EMDR

 

EMDR

EMDR (ang. Eye Movement Desensitization and Reprocessing, nazwa tłumaczona najczęściej na język polski jako „terapia odwrażliwiania za pomocą ruchu gałek ocznych”) uznano za jedną z najprężniej rozwijających się współcześnie form psychoterapii. Jest to kompleksowe, przebadane naukowo podejście, integrujące elementy różnych szkół terapeutycznych.

 

 

 

DLA KOGO

Terapia EMDR stosowana była początkowo głównie w leczeniu zespołu stresu pourazowego (PTSD), z czasem badania potwierdziły jednak jej skuteczność w znacznie szerszym zakresie leczenia zaburzeń o podłożu lękowym, zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, a nawet w przypadku depresji. Od lat metodę tą stosuje się z powodzeniem w leczeniu psychologicznych traum, wynikających z różnego rodzaju trudnych doświadczeń tj. przemocy fizycznej lub psychicznej, zaniedbania, molestowania seksualnego, gwałtu, wypadków drogowych, klęsk żywiołowych, bycia świadkiem czyjejś śmierci lub towarzyszenie bliskim w chorobie itp. EMDR okazała się być również skuteczną metodą w leczeniu drobnych urazów psychicznych których wspominanie, mimo iż nie wywołuje tak ciężkich objawów jak w przypadku PTSD, wiąże się z bólem i cierpieniem psychicznym. Doskonałe efekty terapia przynosi w pracy ze służbami mundurowymi i ratunkowymi, czyli osobami które z racji wykonywanego zawodu poddawane są niezmiennie trudnym, obciążającym psychicznie sytuacjom.

 

DZIAŁANIE EMDR

Kiedy bierzemy udział w szczególnie bolesnym dla nas doświadczeniu, intensywność przeżywanych w tym czasie emocji jest na tyle wysoka, że mózg nie jest w stanie przetwarzać informacji, tak jak robi to w normalnych warunkach. Pamięć traumatycznego wydarzenia, wraz ze wszystkimi jego elementami (obrazami, dźwiękami, uczuciami, myślami itp.) zostaje więc „zamrożona” w sieciach neuronalnych w oryginalnej, nieprzetworzonej formie, przez co uaktywnia się niestety w najmniej oczekiwanych dla nas momentach. Dzieje się tak najczęściej w okolicznościach, w których neutralne, zupełnie niegroźne bodźce zewnętrzne, mózg zaczyna kojarzyć z traumatycznym wydarzeniem – może to być np. podobne miejsce, zapach czy barwa głosu. Wykorzystanie stymulacji bilateralnej (za pomocą ruchu gałek ocznych, tappingu lub stymulacji dźwiękowej) jako jednej z części ośmiofazowego protokołu EMDR, prowadzi do „rozmrożenia” niedostępnej dla nas części pamięci dotyczącej danego wydarzenia. Stymulacja aktywizuje spoidło wielkie mózgu, uruchomiając w ten sposób system przetwarzania informacji, a cały proces prowadzi w konsekwencji do wydobycia wszystkich niedostępnych „danych”, przetworzenia ich oraz zintegrowania z naszą wiedzą o sobie i o świecie w bezpieczny sposób.

EMDR daje możliwość skutecznego zintegrowania urazu w naszej świadomości i przeorganizowania go w taki sposób, aby traumatyczne wydarzenie stało się już tylko elementem z przeszłości, „rozdziałem zamkniętym”, a jego wspomnienie nie zakłócało już więcej codziennego funkcjonowania. Metoda ta, użyta w ramach interwencji kryzysowej często skutecznie zapobiega powstaniu zespołu stresu pourazowego, chroniąc tym samym przed dezorganizacją naszego życia.

 

 

 

 

 

O EMDR: